Śląski Związek Szermierczy

Szanowni Państwo, jestem tu w ośrodku MOSiR po raz kolejny.

Dotychczasowe wizyty pełne radości i emocji związane były z obserwacją poczynań mojego syna w szermierce...

Nigdy nie przypuszczałam, że pojawię się tu w tym miejscu w takim charakterze jak dziś...

Niestety los zrządził inaczej...

Dziś pamięć po Rafale - z Waszej inicjatywy - została uczczona nadaniem jego imienia jednej z sal tego budynku, a to znaczy, że ceniliście go, był przykładem, imponował...

Znaliśmy go wszyscy, ale z różnych stron, łączyły nas z nim różne relacje bardziej lub mniej zażyłe - rodzinne, koleżeńskie, oficjalne, ale jedno możemy powiedzieć wspólnie - Rafał był wytrwałym sportowcem, który się nie poddawał, ćwiczył dopóki widział cień szansy...
niejednokrotnie podziwiałam jego upór i systematyczność na treningach, starał się wyciągać wnioski z każdej walki by być lepszym w następnej. Szermierka była potężną i jedną z najważniejszych części jego życia, i po zakończeniu kariery...
nie zapomniał o niej, chciał dalej dzielić się swoją pasją, wiedzą, umiejętnościami, doświadczeniem, spróbował swoich sił jako trener, a potem odnalazł się w roli sędziego...
i robił to dobrze.

Mój syn bardzo cenił to miejsce, można by rzec, że był klubowym patriotą, cieszył się z każdej spędzonej tu chwili.

Nie chciałabym i Rafał też, by ta sala nosiła jego imię tylko dlatego, że tak wypada, tylko po to, by wypowiedzieć jego nazwisko podczas uroczystości. Wierzę, że ten patronat ma głęboki cel, że może inspirować niejednego z Was młodszych podczas treningów, starszych w działalności klubowej. Bo czasem bywa tak, ze już brakuje sił, pot spływa z czoła, bolą wszystkie mięśnie albo brakuje funduszy, by zorganizować kolejny turniej. I to Właśnie w takich momentach niech wspomnienie mojego syna Rafała doda Wam odwagi i sił do działania, abyście tak jak on ciężka pracą i poświęceniem mogli Wiele osiągnąć i nie tylko w sporcie ale także w życiu.